|
Brezilya'da Cemevi
Dünyadaki çeşitli dinler, tarikatlar, mezhepler, felsefi akımlar ve daha nice nice oluşumlar dünyanın tümünde tanınır ve bilinir olmak için, taraftar sahibi olmak için çalışma ve faaliyetlerde bulunurlar.
Kadim bir inanç olan Aleviliğe inananların ne yazık ki böyle bir çalışması ve çabası yok.
Bugün Budistler, Sünniler, Şiiler, Katolikler, Protestanlar, Yehova Sahitleri ve daha nice nice inanç grupları dünyanın tüm coğrafyalarında aktif olarak çalışma içerisindeler.
Bu saydığımız ve daha sayamadığımız inançlar tüm dünyanın önemli merkezlerinde ibadethaneleri ile ve daha başka yan kuruluşları ile faaliyet ve çalışma içerisindeler.
Dünyanın tüm önemli şehirlerinde camiler, kiliseler, havralar, Budist tapınakları ve daha başka oluşumların kuruluşları kendisine yer bulabiliyor.
Aynı tespiti Aleviler için yapmak mümkün değil.
Kabul ediyoruz, Alevilik inancında misyonerlik yok. Fakat misyonerlikten ziyade Alevilik inancını tanıtmak, Alevilik değerlerini başka ırkların, etnik kimliklerin, ulusların, coğrafyaların bilmesini, tanımasını sağlamak Alevilerin temel görevlerinden biri olması gerekmez mi?
Oysa bırakalım Brezilya'da, Rusya'da, Güney Kore'de ve daha başka yerlerde cemevi açmayı, Aleviliği tanıtmayı, daha doğru dürüst 60-70 yıldır bir milyon Alevinin yaşadığı Avrupa ülkelerinde yerli iki tane Aleviliği benimsemiş insan yok.
Bu oldukça tuhaf bir durum değil midir?
En geri ve basit bir tarikatın, oluşumun bile yaygınlık ve tanınırlık alanı, milyonlarla ifade edilen, kadim ve köklü bir inanca, değerler sistemine sahip Alevilerin çok çok ilerisindedir.
Onlarca yıldır yaşadığımız Avrupa ülkelerinde o ülkelerin dili ile yaptığımız cem sayısı sınırlıdır. Cem ibadeti bir yana o dillerde çıkardığımız yayınlarımız bir elin parmaklarını geçmez. En geri oluşumlar bile bizlerden bu faaliyetler noktasında fersah fersah ileri bir konumdadır.
Alevi tarihine baktığımızda erenlerimiz misyonerlik yapmamışlar. Fakat başta Balkanlar olmak üzere bir çok coğrafyada ve farklı halklar içerisinde inançlarını tanıtmışlardır.
Örneğin Balkan ülkelerinde hala bu izleri bulmak mümkündür.
Onlar yaptığına göre bizlerde yapabiliriz.
Bizlerde günümüz yol sürenleri olarak inancımızı tanıtıp değerlerimizi ve doğrularımızı insanlıkla buluşturabiliriz.
Nasıl ki bir Budist Budizm'e, bir Sünni Sünniliğe, Bir Katolik Katolikliğe hizmet edip inancını dünyanın dört bir tarafında yayıp tanıtıyorsa bizlerde aynı şekilde inancımızı tanıtabiliriz, daha doğrusu tanıtmalıyız.
İnancımız, değerlerimiz, geleneğimiz, deyişlerimiz, duazlarımız, mersiyelerimiz, semahımız insanlıkla buluşmalı, daha çok insan bu güzellikleri tanımalıdır, bilmelidir, yaşamalıdır.
Evet, bütün insanlığı barışa, kardeşliğe, sevgiye davet eden Hak inancımız ve hakikat yolumuz var.
Yolumuzun ululuğunu, güzelliğini tüm insanlığa anlatmalıyız. Yolumuzun insan hayatına kattığı manayı, insanı anlamlı ve mutlu bir hayata götüren değer ve ilkelerini -geç kalmışta olsak- insanlıkla buluşturmalıyız.
Bu manada sembolik olarak hep söylediğimiz gibi neden bizlerin Brezilya'da bir cemevi olmasın ve neden Sambacılar semah dönmesin?
Remzi Kaptan
|
