|
Alevi Olmak ve Aleviliği Yaşamak, Sünniliğe ve Sünnilere Karşıtlık Değildir
Aleviliğin Hakk inancı olduğuna inanmak, karınca kararınca bu hakikat yolunda yürümeye çalışmak, Aleviliğin öngördüğü ilke ve kuralara göre bir yaşamın sahibi olmak, olmaya çalışmak; Sünnilere ve Sünniliğe bir karşıtlık değildir.
Sünnilik inancıda, diğer bütün inançlarda bizlerin saygı duyduğu inançlardır.
Sünniler düşmanlarımız, karşıtlarımız değildirler.
Bizler tüm insanlara, -dinleri ve dilleri, renkleri ve cinsiyetleri olursa olsun- saygıyı esas alan bir toplumuz.
Düşmanlık, karşıtlık, ayrımcılık, ötekileştirme; bunlar bizlerin inancına ters olan şeylerdir.
Teşbihte hata olmasın, inançları, insanları gerçeğe götüren farklı farklı yollar olarak görebiliriz.
Bu bakış açısıyla yaklaştığımızda Katoliklik Protestanlıktan, Budizm Hinduizmden, Sünnilik Alevilikten üstün değildir.
Herkes elbette ki inancını en doğru inanç, yolunu en doğru yol olarak görebilir.
Fakat bunu böyle görmek ve buna göre yaşamak başka inançları küçümsemeyi, dışlamayı, yok saymayı, ötekileştirmeyi gerektirmez.
Ne yazık ki yaşadığımız; saygı ve hoşgörü yerine ayrımcılık, nefret ve ötekileştirmedir.
Başka inanca ve geleneğe saygı duymak yerine, hoşgörülü yaklaşma ve öyle kabul etmek yerine, düşmanca bir yaklaşımla dışlama, aşağılama ve kendisini “tek doğru” diye dayatma var.
Aleviliğe inanmak ve Aleviliği yaşamında uygulamak, ibadet ve kurallarını yerine getirmeye çalışmak bazı kimselerde kendilerine, inançlarına yönelik bir tehdit, karşıtlık olarak anlaşılıyor.
Bu kimseler kendi inançlarının, ibadet ve kurallarının dışında da inanç ve kuralların olduğunu, ibadet ve erkanın olduğunu bir türlü kabullenmiyorlar.
Onlara göre yalnız tek ve doğru inanç onların inancı, kendileri dışındaki herkes yanlış.
Bir tek onların ibadetleri en doğru ibadet biçimidir, onların dışında ibadet edenlerin duası zinhar kabul olmaz, çünkü onlar yanlış ibadet ediyor!
Yanlış inanç ve ibadet olduğu içinde haliyle bunlar düşman kategorisinde görülüyor.
Düşman olarak görüldüğü içinde katledilmeleri, mallarının talan edilmesi, yağmalanması, namus ve şereflerinin ayaklar altına alınması dini bir meşrutiyet ile yapılıyor.
Böylesi bir yaklaşımla dünyaya kardeşlik, barış, huzur ve güzel iklimler hakim olur mu?
Olmadığı içindir ki şu an dünyamızda din adına, mezhep adına savaşlar, yıkımlar ve bunların neticesinde onulması zor acılar yaşatılıyor.
Bunlara gerek var mı?
Elbette ki gerek yok.
Herkesin inancına, ibadetine saygılı olunsa, kimse inancından ve dininden dolayı aşağılanıp dışlanmasa, inancı kendisininkinden farklı diye cehennemlik ve yok edilmesi gereken olarak görülmese kardeşlik ve barış oluşur.
Başkasınında en az bizler kadar inancının, ibadetinin meşru olduğunu, saygın olduğunu kabul etsek, dünya daha huzurlu bir yer olur.
Bu neden bu kadar zor olsun ki?
Alevi ve Sünnilerin özelinde ele alırsak; neden Sünniler Aleviliğinde Sünnilik gibi saygın olduğunu kabul etmesinler ki?
Sünniler, Sünniliklerini yaşasınlar, Aleviler de Alevi inancına göre amelde bulunsunlar.
Çok mu zor saygı duymak, farklılığa hoşgörü göstermek, ortak değer ve doğruları öne çıkarmak?
Neden illa bizim gibi olmayanı, bize benzemeyeni nahak olarak görüyor ve düşmanlık besliyoruz ki?
Oysa temel ölçüt belli ve ortadadır: başkasına düşmanlık yapmadıkça, canına ve malına kastetmedikçe yani başkasına saygı duyduğu sürece herkesin ibadetini yapma, inancını yaşama hakkı vardır.
Bu hakkı kullanmak düşmanlık ve karşıtlık olarak anlaşılmamalı, temel bir insani hak olarak anlaşılmalı ve bun göre de saygı duyulmalıdır.
Remzi Kaptan
|
