|
Cennet Ödülü İçin İbadet Etmek
Öncelikle bir kaç soru ile başlayalım, belki böylece daha anlaşılır oluruz.
İnsan neden ibadet eder?
İbadet ile amaçlanan nedir?
İbadet insana ne kazandırıyor?
İbadetin nedeni cennet ödülü ve cehennem korkusu mudur?
Bu sorulara tek tek cevabı okuyanlar/duyanlar versinler.
Bizler ibadetten ne anladığımızı ve cenneti amaç edinen ibadet için görüş ve düşüncelerimizi genel bir çerçeve ile açıklayalım.
İbadeti cennete gitmek maksadıyla, ibadette yegane amacın cennet ödülü olduğuna inanç ile ibadet etmek; bizlerin inancında esas olmayandır.
Yine cehennem korkusu ve kaygısı ile ibadet etmek yani içten değil, samimiyetten değil, sırf korkudan dolayı ibadet etmekte bizlerin geleneğinde makbul olmayandır.
Bizlerin inancında;; cennet ödülü için ve cehennem korkusu ile yapılan ibadetten ziyade Hakkın sevgisine karşılık ve Hakkın insanı var etmesine karşılık şükür için yapılan ibadettir esas olan.
İbadeti sadece belirli zaman ve belirli bir formda yapılan bir tekrar ile sınırlamak yerine, yaşamın tümünde hakim olan bir hal olarak algılıyoruz.
İbadetten maksat; insanın olgunlaşması, kemalete ulaşması ve kamil insan olmasıdır.
Hakkın insanın ibadetine ihtiyacı yoktur, ihtiyaç sahibi olan insandır.
İnsan ibadeti cennet kaygısı ve cehennem korkusu ile yapmamalı, Hakkın sonsuz nimetlerine şükür, varoluşa şükran duyduğu için yapmalıdır.
Şu sonsuz evrende canın (ruhunun) bedenleşip varlık alemine çıkmış olmasına şükür içindir ibadet.
Şükür ile beraber tefekkür ile varlık aleminde yerini, konumunu, önemini idrak içindir ibadet.
Diğer boyutu ibadetin, cem ibadetinde yaptığımız gibi, bireysel şükür ve gelişmenin yanı sıra toplumsal manada düzenin yerleşik ve kalıcı hale gelmesidir ibadet.
Erenlerimizin, önderlerimizin sık sık çeşitli biçimlerde dile getirdikleri gibi, biz Aleviler ibadetimizi cennette şarap içmek için yapmıyoruz, cehennemin narından korktuğumuz içinde yapmıyoruz.
Bizler ibadetimizi Hakka sevgi, aşk ve bağlılığın bir gereği olarak yapıyoruz.
Bu bakış açısı cenneti küçümsemek ve cehennemi yok saymak değildir.
Daha esaslı ve özlü olanı dile getirmedir ve bunun insanlığın gelişmesine vesile kılmadır.
Büyük mutassavıf Rabia buyuruyor ki: “Allahım cennet için ibadet ediyorsam, beni cennetinden kov, cehennem korkusundan dolayı ibadet ediyorsam beni cehennemden çıkarma.”
Yine büyük erenlerden Yunus Emre diyor ki: “Cennet cennet dedikleri bir kaç köşk ile bir kaç huri-nuri, isteyen ver onu, bana seni gerek, seni”.
Bizlerin bakış açısı, anlayışı ve uygulaması bu minval üzerinedir.
Hakka şükür, Hakkı bilme, Hakkın var etmiş olduğuna saygı ve bunun bilincine ulaşmak içindir ibadetimiz.
Remzi Kaptan
|
