|
Yaşamak Kutsal Bir Görevdir
Alevilik inancına göre ruhun (canın) bedenleşip varlık meydanına gelmesi, o canın sahibi olan insan için bir hediyedir.
Çünkü can, yokluk aleminden varlık alemine gelmiştir, görünmez alandan görünüre çıkmış ve böylece Hakkın, canı var etmesinin soylululuğunu kavrama şansına kavuşmuştur insan.
Can bedenleşmişse, bunun yegane amacı Hakkı bilenlerden olması içindir (Künt-ü Kenz kavramı ile özetlenir bu).
Hakkı bilenler ancak bu dünyaya geliş amacına uygun olanlardır, Hakkı bilmeyenler dolayısıyla kendisini bilmeyenler canın bedenleşmiş olmasının soyluluğunu da kavramamış olanlardır.
Var olmanın, canın bedenleşmesinin amacı Hakkı bilmek içindir.
Hakkı bilmek, Batın da yani taa Bezm-i Elest'de verilen ikrarın Zahir de tekrar edilmesi ve bu ikrara uygun bir yaşamın sahibi olunmasıdır.
Bu ikrara bağlı olarak bir yaşamın sahibi olabilmek için bazı temel noktalara dikkat edeceğiz.
Kendimizle, çevremizle ve cümle varlıkla barışıklığı esas alacağız.
Cana kıymamak esastır.
Candan kasıt cümle varlıktır.
Canı sadece insan ile sınırlı tutmamak, cümle varlığı can olarak görmek ve ona göre cümle varlığın egemeni değil, bir parçası olduğunun bilinciyle yaklaşmak gerekiyor.
Bu manada yaşamak ve yaşatmak kutsal bir görevdir.
Yaşamak ve yaşatmak kutsal bir görevken din adına, ideoloji adına, ulus adına, çıkar adına ve daha daha bin bir gereksiz şey adına yaşatmak değil, öldürmek hak olarak görülüyor.
Öldürmek, ezmek, baskı altına almak, sömürüp ötekileştirmek, dini ve dilinden dolayı yargılamak ve kınamak esas alınıyor.
Üstelik bu ölümler, baskı ve zulümler din adına, ulus adına, kutsal çıkar ve doğrular adına yapılarak kutsal olan, bu katillikler ve kalleşliklere alet ediliyor.
Hiç bir kutsallık yaşamak ve yaşatmaktan daha kutsal değildir.
Bunca varlığı sevgi ve bilinmek istemekten dolayı var eden yüceler yücesi Allah, kendisi adına cana kıyılmasına rıza gösterir mi?
Sevgi ve merhameti sonsuz olan Allah nasıl cana kıyılmasına aracı kılınır?
Hiç kimse kendi çirkinlikleri ve yamukluklarına kutsal değerleri alet etmesin.
Hele sevgisi ve merhameti, şefkati ve rahmeti sınırsız olan Allah'ı, kendi şişkin benlikleri yüzünden yitip giden canlara kalkan yapmasın.
İnsan aklı, mantığı ve vicdanı bunu kabul etmez.
İktidar hırsı, benlik, doymak bilmez nefis ve daha başka şeyler için cana kıymak, can vermek doğru değildir.
Yaşamak, yaşatmak, kendi benliğine yönelerek tefekkür etmek, Hakkı ve hakikati bilenlerden olmak veya olmaya gayret etmek..... esas olan bunlardır.
İyilikle, güzellikle, farklılıklara saygıyla yaşamaktır esas olan.
Dayatmayla, baskıyla, zorla bir takım doğrularını kabullendirmek istemek Hakkın var etmiş olduğu farklılıklara saygısızlık ve esasında Haktan yana görünüp özünde ona karşıt olmaktır.
Belki şu an için kutsal değerleri, Allah'ı alet edip, öne sürüp cana kıyanların sesleri daha çok çıkıyor, onlar her yol ve yöntemle mazlum ve güçsüz olanları eziyorlar, baskı altına alıyorlar.
Ancak uzun vadede insanlık bu canilere dur diyecektir.
'Kutsal olan senin dinin, senin ırkın, senin çıkarın değildir' diyecek.
'Kutsal olan yaşamaktır, yaşatmaktır' diyecek.
Sevgiyle, kardeşlikle, dayanışma ve paylaşımla ve en önemlisi de herkesin rengine, dinine, dilini saygı göstererek, farklılığı zenginlik olarak görerek yaşamak ve yaşatmak kutsaldır diyecek insanlık.
O günlerin güzel özlemi ile biz Aleviler geçmişte olduğu gibi günümüzde de hiç bir kutsal değer adına cana kıymamayı esas almaya devam edeceğiz.
Belki sayımız azdır, sesimiz katiller kadar çıkmıyor ancak insanlık içinde din adına cana kıymayan, kendi inancını silah zoru ve baskıyla kimseye dayatmayan bir toplum olarak alnı açık ve başı dik yaşamaya devam edeceğiz.
Remzi Kaptan
|
