|
Bir İnsanı Her Haliyle Sevmek
Bir insanı gerçek anlamıyla sevmek demek, onu sadece artıları ile değil, eksileri ile de sevmeyi gerektirir.
Sevgi böyle olursa aşka dönüşür.
Aşka dönüşen sevgi ölümsüzleşir.
“Günümüzde neden o soylu sevdalar, aşklar yaşanmıyor” sorusunun bir cevabı da bu olsa gerek.
Bizler, günümüz insanı sadece bize dayatılanlar ile birilerini beğeniyor ve seviyoruz.
Yani o resimlerde, İnternet'te, televizyonlarda gördüklerimiz ile bir insana yaklaşıyoruz.
Yaklaştığımız için haliyle beklentilerimizde o bize dayatılmış olan algılarımızdaki gibi oluyor.
Yani her şeyi ile mükemmel varlıklar.
Oysa gerçek hayatta öyle değil.
Gerçek hayat, sadece bir kısa bir video klipten, filtreli ve en güzel ışığı almış bir resimden ibaret değil.
Gerçek hayatta her birimizin bir milyon defosu var.
O halde birisini severken sadece bir kare resim ile sınırlamamak, onun dışında da sevmek gerekiyor.
O karenin dışına çıkıldığında ise doğal olarak, insan olmanın gereği olarak eksikliklerde olacaktır.
İşte bu eksiklikler ile de sevmek gerekiyor.
Eksiklik zaaf ve kötü alışkanlık değildir.
Kimseye zaaflarından, kötü alışkanlıklardan, berbat davranış ve huylardan dolayı katlanmak zorunda değiliz ve bunları hoş görmekte gerekmiyor.
Burada anlatılmak istenen; insani eksikliklerdir.
Sıradan, zararsız insanca davranış ve eksikliklerdir.
Öyle sunulduğu gibi mükemmel bakış, vücut, söz ve davranış daimi değildir.
Hepimiz insansız ve insan olarak da eksikliklerimizin olması, bu eksikliklerle sevilmemizde gayet mümkün.
Sürekli eksiklik diyorum.
Aslında bunlar eksilik falan değildir.
Bize dayatılan, sunulan, olunmamız istenilene uymadığı için eksiklik diyoruz.
Misal herkes yaşlanacak ve kırışıklık doğal bir sonuç.
Kırışıklık eksiklik mi?
Beyaz saç veya saçsızlık eksiklik mi?
Genetik miras olan uzun bir burun eksiklik mi?
Kısa bir boy veya adaleli olmayan bir vücut, selülitli bir bacak eksiklik mi?
Eksiklik mi yoksa en tabi süreç mi?
O halde sevmek demek, bütünlüklü olarak sevmek demektir.
Sevmek demek, kendin bilmek demektir, benimsemek ve içselleştirmektir.
Sırf bir takım özelliklerinden dolayı değil, bütünlüklü olarak benimsek ve özümsemek gerekiyor.
Öyle olunca sevda olur, aşk olur.
Yoksa surete verilen bir değer, biçime gösterilen bir saygıdan ilerisi olmaz.
Biçim ve surette kısa surede eskir, oysa öz aynı kalır.
Ne mutlu özüyle özü sevenlere.
Remzi Kaptan
|
