Esas Olan Yürektir
Yüreğimizi hırsla, öfkeyle, nefret ve kinle doldurmayalım.
Aşk ile, sevgi ve sevda ile, dostluk ve kardeşlikle dolduralım.
Yüreğimizi kirletmeyelim.
Yürek kutsaldır, özeldir, değerlidir.
Sahi bu dünyadan göçüp gittiğimizde bizimle birlikte giden nedir ki?
Ailemiz mi?
Yoksa malımız, şöhretimiz, mülkümüz, hırs ve nefretimiz mi?
Sahi bedenimiz bile toprağa karışıp bu alemde kalmıyor mu?
O halde nedir bizimle birlikte ötelerin ötesine giden?
Yüreğimiz ise bizlerle daimi olarak kalan, her yere giden: o halde neden bu yüreği sevgi ve aşk yerine dünyanın çer çöpü ile dolduralım ki?
Mutlu, huzurlu, anlam ve mana dolu bir yasamın yolu da yürek temizliğinden, yüreğin aşk ile dolu olmasından geçiyor.
Eğer bizler mutsuz, huysuz, ve başarısızsak; bu sakın yüreğimizi gerekli gibi görünen ama özde zerre kadar gereği olmayan beklentilerle, hırs ve heveslerle doldurmuş olmamızdan kaynaklanıyor olmasın?
Yüreğimize güzellikleri alalım.
En önemlisi yüreğimizde güzel insanların yeri, izi olsun.
Ve bizler de yine başka yüreklerde yer edinelim.
Edinelim ki böylece gittiğimizde –ki hepimiz mutlaka gideceğiz- yüreğimizde güzelliklerle ve yine başka yüreklere güzellikler ekmiş olarak gitmiş olalım.
Yüreğimiz bize aittir.
Bu dünyada bize başka bir şeyin ait olmadığı kadar aittir.
O halde neden bize ait olan yegane varlığı güzelliklerle doldurup güzelleştirmeyelim ki?
Yürek güzelse dilden güzel söz çıkar, davranışlar o denli güzelleşir.
Yaşamın tümüne güzellikle yaklaşır, güzel bakar, güzel görür ve güzel yaşarız.
En kötü şartlarda dahi bunu yapabiliriz.
Madem öyle: başlayalım güzel düşünmeye, güzel davranmaya, güzel gülmeye, güzel olmaya, güzel ....
Remzi Kaptan
|